Είναι που δεν έχεις άλλη αντοχή...!

Ααααααααααχ... Ο έρωτας! Ένα συναίσθημα που καλύπτει κάθε γωνιά της ψυχής... Τρέφεται από το τίποτα και το κάνει κάτι... Κάτι απροσδιόριστο μα τόσο ισχυρό...

Ξέρεις πως είναι??? Να νιώθεις χαμένος??? Να μην υπάρχεις παρα μόνο όταν βρίσκεσαι δίπλα σε εκείνον-η που αγαπάς... Να σου φτάνει ένα άγγιγμα, απλό, φιλικό... Να βλέπεις τον "άνθρωπό σου" να γελά και να αρκεί για να γίνει η μέρα σου ηλιόλουστη... Να ζεις για αυτόν, να του δίνεις τα πάντα, χωρίς αντάλλαγμα απλά γιατί τον γουστάρεις... Καίγεσαι... Λιώνεις... (Αλήθεια! Πόσα ρήματα μπορούν να πειργράψουν την καψούρα!!!)

Από την άλλη είναι η απόρριψη... Ας πούμε, να είσαι εσύ ερωτευμένος κι εκείνος να μοιράζεται αυτό το εξαίσιο συναίσθημα με άλλο πρόσωπο...! Ή να έχετε περάσει σχεδόν μια ζωή μαζί και μια μέρα να σου λέει πως τον πιέζεις, ή ότι θέλει να μείνει για λίγο μόνος του, και άλλες τέτοιες παπ...ες, που λένε και τα δύο φύλα μια ωραία πρωία, αφήνοντας τον άλλο σύξυλο να αναρωτιέται ΤΙ ΕΦΤΑΙΞΕ! Κι ακούς την καρδιά σου να σπάει...

Τότε γνωρίζεις μια πάρα πολύ καλή φίλη... ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!!!! Κλαις, πίνεις, ξενυχτάς και κυρίως ΒΡΙΖΕΙΣ... Μετά σου λείπει... Και μετά ξαναβρίζεις... Και πάλι από την αρχή... Αβάσταχτος πόνος... Νομίζεις ότι θα κρατήσει για πάντα... Κι ο καιρός περνάει στο ίδιο μοτίβο...

'Ομως, πάντα έρχεται η μέρα που ξυπνάς κι όλα είναι αλλιώς... Δεν ξέρεις πως και γιατί... Απλά ξυπνάς και είσαι καλά ή τουλάχιστον καλύτερα από πριν... Περνάς τη μέρα διστακτικός... Δεν είσαι σίγουρος τί έχει συμβεί... Φοβάσαι μήπως όλο αυτό είναι πλασματικό... Μήπως επιστρέψει ο πόνος... Γυρνάς το βράδυ στο σπίτι κι από συνήθεια κάθεσαι στο παράθυρο κι ανάβεις τσιγάρο... Και περιμένεις να έρθει ο πόνος, το κλάμα, ο σπαραγμός...

Από το δρόμο σου περνάει ένα αυτοκίνητο... Είναι αργά το βράδυ - καλοκαίρι και μέσα στην ησυχία ακούς μια κοπελιά να τραγουδά δυνατά...

Κι έχεις πλέον απάντηση σε όλα σου τα ερωτήματα...

Πώς έφυγες - Βίκυ Μοσχολιού

Πώς έφυγες απ'τη ζωή μου έτσι και ούτε κλαίω ΟΥΤΕ ΚΑΝ σε συζητώ.
Σ'έχω απορρίψει κι από τη μνήμη μου σ'έχω σβήσει για πάντα!!!!
Κι ό,τι αγάπησα από σένα τώρα το πετώ...

Μόνο που τα βράδια, σαν τον τρελό, μες στα μπαρ κυκλοφορώ και απορώ...
Το πρόσωπό σου δε μπορώ να θυμηθώ και θέλω όλα αυτά τα βράδια, να σ'αγαπήσω πάλι απ'την αρχή -μωρό μου- ΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΗ ΑΝΤΟΧΗ...

Πώς έγινε και δε μ'ενδιαφέρει σε ποιές αγάπες - την αγάπη σου ξοφλάς???
Σ'έχω διαγράψει κι άλλη πορεία έχω χαράξει -καρδιά μου- κι Ο,ΤΙ ΤΡΑΒΗΞΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΩΡΑ ΤΟ ΤΡΑΒΑΣ!!!