Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

Τα "30"




Ένα βήμα πριν από τα 30…

Μετέωρο…

Αναποφάσιστο…

Τα χρόνια κυλούν σαν το νερό κι ούτε ρωτούν αν πνίγομαι…

Έχω μια βαθιά επιθυμία… Μια μέρα θα την κάνω αλήθεια και θα την προσφέρω στον εαυτό μου – δώρο: Θα βρω ένα φάρο! Κι ένα ωραίο πρωί θα φύγω για τις δουΓειές μου και το τελείωμα της μέρας θα με βρει εκεί…

Θα ‘μαι μέσα στη θάλασσα κι έξω απ’αυτή…

Μέσα στο φως και μακρυά του…

Κι ο καιρός θα περνά κι όλοι θα νομίζουν πως έχω πια πεθάνει… 

Κι όπως λέει κι η Βλαχογιάννη στο «Με λένε Θάνατο» όλοι θα ρωτούν: «Μια Στέλλα τι την είχατε?»

Οι μέρες θα φεύγουν κι εγώ θα αλλάζω μορφές ανάλογα με τη φαντασία του κόσμου…

Άλλοι θα με θεωρούν μάγισσα κι άλλοι απλά παράξενη… Άλλοι θα με λένε φυγά ή τρομοκράτη που βρήκα καταφύγιο στο φάρο για να γλυτώσω μια κάποια σύλληψη…
Κι εγώ θα είμαι λίγο απ’όλα… Όπως ήμουν πάντα άλλωστε…

Μια Παρα…Ξένη κοπέλα…

Μια μάγισσα με χίλιες εσωτερικές φωνές…

Φυγάς και τρομοκράτης του εαυτού μου…

Κάποιο βράδυ θα με πάρει ο ύπνος στην αμμουδιά… 
Η θάλασσα θα ανέβει και θα με σκεπάσει… Θα με πλύνει…

Θα ανοίξω τα μάτια μου στο πρώτο φως κι ένα τραγούδι θα με έχει πάρει απ’το χέρι…
Θα μιλά για μοναχικούς ανθρώπους, αγάπες και μαύρους κάβους… Γοργόνες και Μαγδαληνές…

Υπνωτισμένη θα ακολουθήσω τη φωνή…
 
«Ώρα να γυρίσεις», θα πει…

Κι εγώ θα τηρήσω την εντολή κατά γράμμα…

Και θα επιστρέψω…




 φωτογραφία: Χρήστος Τόλης