Το έργο ανήκει στον Κώστα Κουκουζέλη
Ο καλύτερος τρόπος για να κοιμηθεί ένα παιδί όταν είναι μικρό είναι να του διαβάσεις ένα παραμύθι... Έτσι μάθαμε από τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας...
Αν κάτσουμε να αναλύσουμε τα παραμύθια που μας έλεγαν όταν ήμασταν παιδιά θα βγάλουμε τα εξής συμπεράσματα...:
Από τη μια έχουμε μια κοπέλα... Κατά προτίμηση ζητιάνα, παρακατιανή ή κατατρεγμένη Πριγκίπισσα που τη μισεί η μητριά της. Από την άλλη έχουμε ένα Βασιλόπουλο με παλάτια, λεφτά, όλες τις γκόμενες του Βασιλειου στα πόδια του και απαραίτητα ένα κάτασπρο ή ένα κατάμαυρο άλογο στην κατοχή του. Βασικό ρόλο στην πλοκή της ιστορίας παίζει μια νεραϊδα που θα βγάλει τους ήρωές μας από τη δύσκολη θέση όταν αυτό είναι απαραίτητο. Το παραμύθι τελειώνει και πάντα ζούνε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...
Περνάμε τα πιο βασικά χρόνια της ζωής μας βουτηγμένοι στο ψέμα... Ένα ψέμα που μας ηρεμεί, μας κάνει να κοιμόμαστε κι αφήνει τη φαντασία μας ελεύθερη να ταξιδεύει σε άγνωστους, μυθικούς προορισμούς.
Κανείς δεν μας είπε τι γίνεται μετά το ''έζησαν αυτοί καλά''. Αν το βασιλόπουλο κεράτωσε τη Σταχτοπούτα για παράδειγμα... Αν σε κάθε τσακωμό εκείνη καταριόταν την τύχη της, και παρακαλούσε να ξαναγυρίσει στο τζάκι της και να καθαρίζει στάχτες. Αν τελικά ο έρωτας έφυγε κι εκείνοι δεν έβρισκαν πια κανένα νόημα στο να είναι μαζί...
Τα παραμύθια τελείωναν πάντα στην καλύτερη στιγμή...
Σήμερα πρίγκιπες αφ'ενός δεν υπάρχουν κι αν υπήρχαν θα ήταν τόσο μαμούχαλοι που θα κάθονταν όλοι μέρα στο παλάτι κάνοντας chat στο facebook.
Από την άλλη αν πήγαιναν στο σπίτι της Σταχτοπούτας ζητώντας της να δοκιμάσει το γοβάκι, εκείνη μάλλον θα τους έριχνε σπρεϋ πιπεριού στα μάτια, θα καλούσε την αστυνομία κι υστερα θα έβγαινε βόλτα με τις φίλες της διηγώντας τους την ιστορία...
Κι ας πούμε ότι ζεις την κινηματογραφική σου σκηνή και τον βρίσκεις τον κύριο Τέλειο... Το κουμπί που θα σταματήσει τη ζωή σου στο ''έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα'' που θα το βρεις????
''Τα παραμύθια''
Στα παραμύθια που ακούγαμε μικροί,
κρύβονταν πάντα οι πιο μεγάλες οι παγίδες.
Τέλειωναν πάντα στην καλύτερη στιγμή,
και ζούσαν όλοι ευτυχισμένοι και μαζί.
Στα παραμύθια που ακούγαμε μικροί,
κέρδιζαν πάντα της ζωής οι πιο χαμένοι.
Η Σταχτοπούτα παντρευόταν το καλύτερο παιδί
και η Χιονάτη στο παλάτι στεκόταν στολισμένη.
Μα εγώ μεγάλωσα κι ακόμα περιμένω το βασιλιά πάνω στο άσπρο άλογό του, που θα με σώσει απ' της ζωής μου το γραμμένο και θα 'μαι πάντα ευτυχισμένη στο πλευρό του.
Στα παραμύθια που μας έλεγαν όταν ήμασταν παιδιά,
ζούσαμε πάντα εμείς καλύτερα κι εκείνοι απλά καλά.
Φτιαγμένα όλα σε ένα σύννεφο με αποχρώσεις ροζ,
για να πιστέψω στις νεράιδες και στο μάγο του Οζ.
Τα χρόνια πέρασαν κι εγώ είμαι ακόμα μοναχή,
δεν ήρθε ούτε ένας πρίγκιπας να με σώσει απ' τη βροχή.
Κι όταν το Τζίνι μου 'δωσε μ'ένα λυχνάρι τρεις ευχές,
είχα πάψει να πιστεύω πως θα βγουν αληθινές...
Κάλλια Καρυάμη
Αν κάτσουμε να αναλύσουμε τα παραμύθια που μας έλεγαν όταν ήμασταν παιδιά θα βγάλουμε τα εξής συμπεράσματα...:
Από τη μια έχουμε μια κοπέλα... Κατά προτίμηση ζητιάνα, παρακατιανή ή κατατρεγμένη Πριγκίπισσα που τη μισεί η μητριά της. Από την άλλη έχουμε ένα Βασιλόπουλο με παλάτια, λεφτά, όλες τις γκόμενες του Βασιλειου στα πόδια του και απαραίτητα ένα κάτασπρο ή ένα κατάμαυρο άλογο στην κατοχή του. Βασικό ρόλο στην πλοκή της ιστορίας παίζει μια νεραϊδα που θα βγάλει τους ήρωές μας από τη δύσκολη θέση όταν αυτό είναι απαραίτητο. Το παραμύθι τελειώνει και πάντα ζούνε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...
Περνάμε τα πιο βασικά χρόνια της ζωής μας βουτηγμένοι στο ψέμα... Ένα ψέμα που μας ηρεμεί, μας κάνει να κοιμόμαστε κι αφήνει τη φαντασία μας ελεύθερη να ταξιδεύει σε άγνωστους, μυθικούς προορισμούς.
Κανείς δεν μας είπε τι γίνεται μετά το ''έζησαν αυτοί καλά''. Αν το βασιλόπουλο κεράτωσε τη Σταχτοπούτα για παράδειγμα... Αν σε κάθε τσακωμό εκείνη καταριόταν την τύχη της, και παρακαλούσε να ξαναγυρίσει στο τζάκι της και να καθαρίζει στάχτες. Αν τελικά ο έρωτας έφυγε κι εκείνοι δεν έβρισκαν πια κανένα νόημα στο να είναι μαζί...
Τα παραμύθια τελείωναν πάντα στην καλύτερη στιγμή...
Σήμερα πρίγκιπες αφ'ενός δεν υπάρχουν κι αν υπήρχαν θα ήταν τόσο μαμούχαλοι που θα κάθονταν όλοι μέρα στο παλάτι κάνοντας chat στο facebook.
Από την άλλη αν πήγαιναν στο σπίτι της Σταχτοπούτας ζητώντας της να δοκιμάσει το γοβάκι, εκείνη μάλλον θα τους έριχνε σπρεϋ πιπεριού στα μάτια, θα καλούσε την αστυνομία κι υστερα θα έβγαινε βόλτα με τις φίλες της διηγώντας τους την ιστορία...
Κι ας πούμε ότι ζεις την κινηματογραφική σου σκηνή και τον βρίσκεις τον κύριο Τέλειο... Το κουμπί που θα σταματήσει τη ζωή σου στο ''έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα'' που θα το βρεις????
''Τα παραμύθια''
Στα παραμύθια που ακούγαμε μικροί,
κρύβονταν πάντα οι πιο μεγάλες οι παγίδες.
Τέλειωναν πάντα στην καλύτερη στιγμή,
και ζούσαν όλοι ευτυχισμένοι και μαζί.
Στα παραμύθια που ακούγαμε μικροί,
κέρδιζαν πάντα της ζωής οι πιο χαμένοι.
Η Σταχτοπούτα παντρευόταν το καλύτερο παιδί
και η Χιονάτη στο παλάτι στεκόταν στολισμένη.
Μα εγώ μεγάλωσα κι ακόμα περιμένω το βασιλιά πάνω στο άσπρο άλογό του, που θα με σώσει απ' της ζωής μου το γραμμένο και θα 'μαι πάντα ευτυχισμένη στο πλευρό του.
Στα παραμύθια που μας έλεγαν όταν ήμασταν παιδιά,
ζούσαμε πάντα εμείς καλύτερα κι εκείνοι απλά καλά.
Φτιαγμένα όλα σε ένα σύννεφο με αποχρώσεις ροζ,
για να πιστέψω στις νεράιδες και στο μάγο του Οζ.
Τα χρόνια πέρασαν κι εγώ είμαι ακόμα μοναχή,
δεν ήρθε ούτε ένας πρίγκιπας να με σώσει απ' τη βροχή.
Κι όταν το Τζίνι μου 'δωσε μ'ένα λυχνάρι τρεις ευχές,
είχα πάψει να πιστεύω πως θα βγουν αληθινές...
Κάλλια Καρυάμη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου