(Το κείμενο γράφτηκε στον αέρα του ραδιοφωνικού Καλειδοσκοπίου που "πάλευε" με τις μουσικές, τις λέξεις και μια "ζωή που μετράει τις εξαιρέσεις", την Τετάρτης 26/2/2014... Ευχαριστώ πολύ τη Φαίδρα Χάρδα για τη φωτογραφική "παρουσία"... Κυρίως όμως για τη διδαχή των λίγων λέξεων... http://fedracharda.blogspot.gr/2014/02/blog-post.html)
Έχεις σκεφτεί ποτέ
πόσο γοητευτικό είναι ένα ζευγάρι χέρια? Πόσα μπορούν να σου αποκαλύψουν?
Μακρυά δάχτυλα…
Τεντωμένα νεύρα, έντονες γραμμές…
Έρωτας τα χέρια σου λέω…!
Σκέψου…
Πόση φροντίδα
εκφράζει μια παλάμη που αγκαλιάζει ένα πρόσωπο κι ένας αντίχειρας που σκουπίζει
τα δάκρυα που τρέχουν απ’τα μάτια σου…
Την ένταση μιας
σφιχτοκλεισμένης γροθιάς…
Σκέψου δάχτυλα να
τρέχουν πάνω στα πλήκτρα του πιάνου ή να κλείνουν τα τάστα μιας κιθάρας…
Παλάμες που
αγκαλιάζουν πρόσωπα… Σώματα…
Χέρια που αγκαλιάζουν
νευρικά και αμήχανα το ζευγάρι τους…
Οι περισσότεροι
άνθρωποι δεν ξεχνούν ποτέ τα αρώματα των αγαπημένων τους ανθρώπων…
Εγώ κάνω συλλογή από
χέρια!
Κι όταν δεν είμαι
καλά τα αισθάνομαι να με αγγίζουν…
Φιλικά χέρια να με
ακουμπούν στους ώμους…
Ερωτικά χέρια να
εξερευνούν τις πιο κρυφές πτυχές του κορμιού μου…
Το χέρι της μάνας μου
που κλείνει στις χούφτες της το δικό μου χέρι…
Ξυπνώ…
Υπνωτισμένη
κοιτώ τα χέρια μου…
Άδεια… Ξερά…
Είναι αργά…
«Γαμημένο βράδυ»,
σκέφτομαι…
Σβήνω τα φώτα… Γυρνώ
πλευρό…
Κάποια στιγμή πρέπει
να αφιερώσω χρόνο στον εαυτό μου για να του βρω έναν τρόπο να κλείνει το
εσωτερικό του ραδιόφωνο…
Γαμημένο βράδυ…
Άδεια χέρια…
Κλείσ’ το!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου