Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

Μια διαφορετική Ανάσταση!!!


Θυμάμαι κάποιο Πάσχα πριν από χρόνια στο χωριό μου... Την περήφανη Ποταμιά της Βόρειας Χίου...

Πρώτη φορά βρισκόμουν Άνοιξη στην Ποταμιά... Μέχρι τότε περνούσα καθε καλοκαίρι εκεί, μα εκείνη την Άνοιξη σχεδόν κόντεψα να μην τη γνωρίσω...

Καταπράσινη, ανθισμένη!!! Τόσο διαφορετική...

Ξέρετε το χωριό αυτό "μετακόμισε" στην περιοχή αυτή το 1960... Η Παλιά Ποταμιά βρισκόταν σε μια περιοχή βορειότερη από τη σημερινή, ανάμεσα σε δυο χείμαρρους τον Καρυδάτο (ναι! έχει πολλές καρυδιές εκεί!) και τον Απέσω Ποταμό. Σκεφτείτε δυο πλαγιές γεμάτες σπίτια και στη μέση ένα ποτάμι...
Ο παππούς μου έλεγε ότι όταν έβρεχε, φούσκωνε το ποτάμι κι έκοβε το χωριό στα δυο... Από την άλλη, έτσι όπως ήταν το χωριό ο ήλιος έβλεπε μόνο τη μια πλευρά του... Έτσι, οι κάτοικοι, αποφάσισαν πριν 50 χρόνια να "μετακομίσουν"!

Έφτασα στο χωριό αργά το βράδυ... Βγήκα από το αμάξι και μύριζε υγρασία και καμμένο ξύλο στο τζάκι, ενώ ο αέρας φυσούσε σαν τρελός...

Την επόμενη μέρα ξύπνησα από την καμπάνα της εκκλησίας... Η γιαγιά μου είχε σηκωθεί από νωρίς και μου έψησε έναν ελληνικό καφέ, συνοδευόμενο από 2 φοινίκια. Τα φοινίκια είναι παραδοσιακά γλυκά της Χίου, φτιάχνονται όπως τα μελομακάρονα, αλλά αντί για μέλι πασπαλίζονται με άχνη ζάχαρη (πραγματικά πολύ πιο γευστικά).

Είπα να πάω μια βόλτα μέχρι το Παλιό Χωριό (Παλιά Ποταμιά)... Έπειτα από 30 λεπτά περπάτημα σε χωματόδρομο αντίκρυσα την εκκλησία του Αγ. Αντωνίου.



Κατέβηκα προς το ποτάμι... Πρώτη φορά έβλεπα νερό... Τα καλοκαίρια που πήγαινα ήταν ξερό... Πέρασα τη γέφυρα και πήγα προς τη βρύση. Βρέθηκα στο μικρό ξέφωτο με τις λεύκες που πηγαίναμε με την παρέα και κάναμε πικ-νικ...

Πήρα το δρόμο της επιστροφής με τις εικόνες της φύσης να με έχουν φέρει σε σημείο έκστασης. Στα μισά του δρόμου άρχισε να βρέχει του σκοτωμού... Κι έφερνε το χώμα μια μυρωδιά απίστευτης φρεσκάδας στα ρουθούνια μου...

Φτάνοντας στο σπίτι, η βροχή είχε πια σταματήσει και ο καιρός άρχισε να ανοίγει. Μπροστά μου ένας ορίζοντας βαμμένος στα χρώματα του ήλιου που είχε πάρει την κατηφόρα...

Ένιωθα εξαγνισμένη από όλα... Η δική μου Ανάσταση ήρθε με διαφορετικό τρόπο...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου