Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Το Σ'αγαπώ Μπορεί!!!!



Ηράκλειο, έξω από το σταθμό του τραίνου... Ζευγάρι γύρω στα 30... Εκείνος με βαλίτσες, εκείνη με δάκρυα... Προφανώς εκείνος φεύγει άγνωστο για πόσο, αλλά αν κρίνω από την αντίδραση της κοπελιάς μάλλον για πολύ...

Παρακολουθώ τη σκηνή σαν αφηγητής ενός έργου λίγο - πολύ επαναλαμβανόμενου... Εκείνος ντυμένος στην τρίχα, σοβαρός και ελαφρά αποστασιοποιημένος από το γεγονός της φυγής του... Εκείνη ράκος, να τον αγκαλιάζει, να τον φιλά, να φέρεται σαν να είναι η τελευταία φορά που τον βλέπει και προσπαθεί να χορτάσει την στιγμή... Και σκέφτομαι... Ή εκείνος το παίζει σκληρός ή εκείνη είναι υπερβολική...

Από τη συζήτησή τους μέχρι να έρθει το ταξί καταλαβαίνω ότι τα πολυήμερα ταξίδια αποτελούν μέρος της δουλειάς του κυρίου... Από την άλλη η κοπελιά αρνείται πεισματικά να συνηθίσει το γεγονός... Το ταξί έρχεται και καθώς ο οδηγός βάζει τις βαλίτσες στο πορτ - μπαγκαζ, εκείνη τον αγκαλιάζει για άλλη μια φορά και του λέει:
-Σ'αγαπώ μωρό μου... Να προσέχεις!!!

Εκείνος ανταποδίδει την αγκαλιά βουβός... Λίγο πριν μπει στο αμάξι η κοπελιά τον ρωτάει:
-Μ'αγαπάς?
Κι ενώ σκέφτομαι ότι πρόκειται για μια χαζογκόμενα που ζητά επιβεβαίωση ακούω τον τύπο να απαντά:
-Αφού το ξέρεις!!!

Καμπανάκια αρχίζουν να χτυπούν στα αυτιά μου, το ταξί φεύγει και η κοπελιά αποχωρεί μόνη και ανασφαλής...

Κι αναρωτιέμαι... Τί πάει να πει "Αφού το ξέρεις???"... Για να σε ρωτάει ΔΕΝ το ξέρει, είτε γιατί δεν το λες, είτε γιατί δεν το δείχνεις... Αλλα ακόμα και αν το δείχνεις.... Αρκεί??? Το Σ'αγαπώ όπως και πολλές άλλες εκφράσεις βλ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΣΥΓΓΝΩΜΗ κ.α. έχουν καταντήσει είδος πολυτελείας στο καθημερινό μας λεξιλόγιο... Τις χρησιμοποιούμε σε εξαιρετικές πλέον περιπτώσεις κάτι σαν το ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ή το ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ, σαν να είναι λέξεις που εξυπηρετούν και ταιριάζουν σε συγκεκριμένο σκοπό...

Αλήθεια... Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπατε σε κάποιον που νοιάζεστε και αγαπάτε ΠΟΣΟ ΤΟΝ ΝΟΙΑΖΕΣΤΕ και ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΤΕ??? Πότε του χαμογελάσατε και του είπατε έναν καλό λόγο έτσι ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ??? Σε μια εποχή όπου όλα θεωρούνται δεδομένα ας κάνουμε τη διαφορά και ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους... Ας πούμε το "Σ'αγαπώ" - Σ'αγαπώ(!!!!) και ας μην αρκεστούμε στο "Αφού το ξέρεις"....

1 σχόλιο:

  1. Πόσα λόγια είναι αυτά που περισσεύουν στους καθημερινούς μας διαλόγους...και άλλα πόσα είναι αυτά που μας λείπουν.
    Είναι τόσο ξαφνικές και τόσο αναπάντεχες οι εξελίξεις στις ζωές των ανθρώπων με μοναδική σωτηρία να κάνουν την κάθε στιγμή μοναδική, να την ζουν σαν τη τελευταία. Όχι, δεν το έχω καταφέρει ακόμα..το θέλω πολύ, το προσπαθώ.
    Μου αρκεί που αρχίζω να πείθω τους δικούς μου ανθρώπους για τη σημασία αυτών των μικρών πραγμάτων.
    Σας αφήνω...πάω να πάρω μια αγκαλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή